NIALL - ROZDZIAŁ IX

 CZEŚĆ WSZYSTKIM ;*

Przybywam tu z kolejnym rozdziałem Nialla ;) Jest on na sprecjalną prośbę jednej z czytelniczek i mam nadzieję że i jej jak i zarówno Wam przypadnie do gustu :) Oto część dziewiąta ;)

ROZDZIAŁ IX

Wybiegłam z pokoju i szybko podbiegłam do mamy , która właśnie podnosiła się z podłogi kląc pod nosem.
   - Co się stało mamo ? - spytałam się.
   - Cholera jasna ! - usłyszałam.
   - Mamo ! - krzyknęłam.
   - Nic by się nie stało gdyby wszędzie nie walały się Twoje klamoty ! - mówiła zdenerwowana wymachując jakimś butem przed moją twarzą.
   - Eeem... mamo ? Ale to Twój but - oznajmiłam i mimowolnie zaśmiałam się pod nosem.
   - W takim razie odnieś to na miejsce , ja muszę się położyć - powiedziała mama i skierowała się do swojej sypialni.
Podniosłam but z podłogi i udałam się do garderoby rodzicielki , była ogromna.. Odłożyłam przedmiot do jednego z kartonów i już kierowałam się do wyjścia kiedy ni stąd ni z owąd , całkiem przypadkiem rzuciło mi się w oczy bardzo kolorowe , niewielkie pudełko. Zaciekawiło mnie ono więc wzięłam je do ręki i usiadłam na podłodze opierając się o ścianę. W środku znajdowały się zdjęcia , prawdopodobnie z mojego dzieciństwa. Chyba , ponieważ jeśli to faktycznie byłam ja , to na większości zdjęć byłam z jakimś chłopcem. Nie pamiętam żadnego chłopca z czasów kiedy byłam dzieckiem więc ciężko mi było stwierdzić , czy to na pewno ja. Wzięłam sobie jedną z fotek na której ja i chłopczyk siedzimy razem na malutkim kucyku , ta najbardziej mi się spodobała. Odłożyłam karton na miejsce i wraz ze zdjęciem poszłam do swojego pokoju.
Minęły dwa tygodnie...
Mój "szlaban" trwał w dalszym ciągu co pomału zaczynało mnie już denerwować. Czułam się samotna nie mając z nikim kontaktu. Mój tata ciągle pracował i wracał późno do domu a z mamą z dnia na dzień coraz gorzej się dogadywałam. Dziś nadeszła chyba chwila luzu bo mój tata podszedł do mnie i oznajmił mi :
   - Wybieramy się na bankiet
   - My ? Nasza trójka ? - spytałam.
   - Właściwie raczej tylko ja i mama , jeśli chodzi o ciebie to na razie musisz się jeszcze trochę wstrzymać z wyjściami z nami - powiedział tata.
   - Jasne , czyli co ? Zostaję w domu ? - zapytałam ponownie ciesząc się w duchu , że nie muszę iść z nimi na to sztywne party i jednocześnie pocieszcyć się trochę wolnością.
   - Tak , nie będziemy cię ze sobą brać jeszcze przez pewien czas - oznajmił tata gdzie po chwili został zawołany przez mamę a po kilku godzinach wspólnie opuścili dom.
W pierwszej chwili nie wiedziałam co ze sobą zrobić. Chwilę później włączyłam radio i puściłam muzykę na full , leciało One Direction. Chyba nie wspomiałam o tym , że Niall się nie odzywał prawda ? Otóż nie , nie odzywał się ani nie dawał żadnego znaku życia. Nie mam mu tego za złe ponieważ wiem na czym polega jego praca i jakie ma wobec niej zobowiązania , rozmiałam to dlatego postanowiłam po prostu zapomnieć o nim i o tym wszystkim co mnie z nim spotkało , tak będzie lepiej i nie będę sobie robiła żadnych złudnych nadziei , życie kręci się dalej.
   - A może by tak przejść się gdzieś na zewnątrz ? - pomyślałam.
Ubrałam się , uczesałam się i lekko umalowałam po czym tylko wzięłam torebkę i wyszłam z domu.
Moim pierwszym celem okazała się galeria handlowa. Nie spieszyło mi się aby coś tam kupić ale widocznie brakowało mi kontaktu z ludźmi , 2 tygodnie w domu potrafią odosobnić człowieka. Patrzyłam się na wszystko i uśmiechałam się , poczułam się wolna , normalnie jakbym wyszła z jakiegoś więzienia. Tak jak wspomniałam wcześniej , nie chciałam niczego kupować więc przysiadłam sobie na jednej z ławeczek obok mini fontanny w centum budynku. Po chwili spokoju ktoś szturchnął mnie lekko w ramię :
   - Co ty tu robisz ? - zdziwiam się bardzo.
   - To spore miejsce więc chyba mieliśmy prawo się przypadkowo spotkać - odpowiedział.
   - Aha - powiedziałam - W takim razie cześć - dodałam i zignorowałam go.
   - Możemy pogadać ? - zapytał.
   - Nie mam za bardzo na to ochoty - odpowiedziałam zgodnie z prawdą.
   - Długo będziesz udawać obrażoną ? Przecież nic takiego się nie stało - stwierdził.
   - Dla mnie to jednak było coś więc naprawdę nie chcę mieć z tobą nic wspólnego - poinformowałam go.
   - Jesteś strasznie uparta - powiedział.
   - Nie jestem ale po prostu szanuje się bardziej niż ci się to wydaje - odparłam.
   - Co ci szkodzi ze mną porozmawiać ? - zdziwił się.
   - Po prostu nie i koniec , nie jesteś dla mnie kimś ważnym ani nawet znajomym Markus więc po raz ostatni cię proszę , odpuść - powiedziałam.
   - Jak sobie chcesz , jeszcze będziesz tego żałować - burknął i poszedł gdzieś przed siebie.
   - Co za gbur - stwierdziłam i w końcu wstałam żeby pomału wracać do domu , nie chcę aby rodzice mnie uprzedzili i zobaczyli że złamałam jeden z zakazów. Byłam już przy samym wyjściu kiedy to oślepiły mnie światła fleszy , nie nie robili mi zdjęć ale mimo to flesze raziły moje oczy. Z tego wszystkiego nie widziałam gdzie idę i... przywaliłam głową prosto w szklane drzwi.
   - Nic ci nie jest ? - usłyszałam po chwili czyjś głos.
   - Nie - odparłam spoglądając na... Harry'ego.
   - Też mi się to kiedyś zdarzyło - zaśmiał się.
   - Super uczucie - powiedziałam ironicznie odwzajemniając śmiech.
   - Może cię gdzieś podrzucić ? - zaproponował przyjacielsko.
   - Nie rób sobie kłopotu , przejdę się - odpowiedziałam.
   - Żaden problem a wręcz czysta przyjemność - uśmiechnął się po raz kolejny.
   - Hmmm... no dobrze - zgodziłam się i wraz z chłopakiem udałam się do jego samochodu.
Po chwili jazdy :
   - Co tam u ciebie słychać ? Dawno się do nas nie odzywałaś a tym bardziej do Nialla - powiedział Harry.
   - Wasz menager powinien więcej wiedzieć na ten temat , przecież zakazał nam kontaktów ze sobą - odparłam.
   - Eee tam , Paul już taki jest , pogada , pomarudzi i zwykle mu przechodzi - wytłumaczył chłopak.
   - Właściwie to na drugi dzień po tym incydencie Niall przyszedł do mnie do domu ale odbyła się tam taka "mała" scenka i możliwe że się zniechęcił na dobre - powiedziałam.
   - Coś wspominał ale w sumie przyczyniłaś się do tego że się zniechęcił - odpowiedział Harry.
   - Jak to ? Czymś go uraziłam ? - zdziwiłam się jego słowami.
   - No tym listem - odparł chłopak.
   - Jakim listem ? - zdziwiłam się jeszcze bardziej.
   - No tym co dostał po tym incydencie w twoim domu - tłumaczył zielonooki.
   - Że co ?! - teraz to już naprawdę byłam skołowana.
   - Nie udawaj że nic nie wiesz - powiedział Harry.
   - Przysięgam że nie , proszę powiedz mi co tam było napisane - nalegałam.
   - Tak w dużym skócie to mniej więcej to , że wasza znajomość jest już skończona , żeby nie robił sobie złudzeń , żeby się odczepił i że ma się z tobą nie kontakować bo nie będziesz się zadawać z takim "prymitywem" jak on - zacytował chłopak - Nie wiem czym sobie zasłużył na to że go tak pojechałaś , wydaje mi się że dużo ci pomógł - dodał.
    - Bo to prawda Harry ale ten list nie był napisany przeze mnie - starałam się wytłumaczyć.
   - Nie rozumiem - powiedział.
   - No właśnie ja też bo przysięgam że nigdy czegoś takiego nie napisałam a tym bardziej nie wysłałam do Nialla - odpowiedziałam.
   - Jesteś pewna ? - spytał chłopak.
   - Tak ! - odparłam zdenerwowana.
   - W takim razie jedziemy to wyjaśnić - zakomunikował zielonooki.
   - Teraz ? Nie mogę - powiedziałam.
   - Możesz a nawet musisz , jesteś to winna Niallowi - odpowiedział Harry i zawrócił auto w kierunku ich domu.
   - Co ja mam mu powiedzieć ? Pewnie nie będzie chciał mnie słuchać bo mi nie uwierzy - spanikowałam.
   - On nie jest głupi i jeśli to prawda to zapewniam cię że uwierzy - stwierdził Harry.
Po jakiś 15-20 minutach byliśmy na miejscu. Strasznie się bałam spotkania z chłopakami i tej rozmowy z Niallem tym bardziej , że nic złego nie zrobiłam a czułam się winna. Swoją drogą ciekawe kto to zrobił , miałam już nawet pewne typy a tak dokładnie jeden - moją matkę...

Po raz setny już muszę Was przeprosić. Przez pewien czas znów nie pojawiały się wpisy i jest to w dużym stopniu moja wina ponieważ nie miałam jakoś pomysłu na to co dalej napisać w rozdziałach. Myślę że teraz jest ciut lepiej i że notki będą w miarę regularne a jakiekolwiek opóźnienia nie będą trwały dłużej niż dwa tygodnie. Mam nadzieję że wybaczycie mi ten ostatni raz i dacie szansę na poprawę ;) Pamiętajcie że mimo iż nie dodaję czasami notek to i tak tu wchodzę i zawsze sprawdzam statystyki i czytam wszelkie komentarze jeśli jakieś się pojawiają :) Blog ma ponad 16 tysięcy wyświetleń a to świadczy tylko o tym , że często tu jesteście i że można na Was liczyć , bardzo Wam za to dziękuję :*

Dzisiejszy rozdział z Niallem to jedna z dwóch dzisiejszych notek a druga jaka się pojawi to rozdział z Liamem ponieważ jedna z czytelniczek poprosiła mnie o niego :)

Liam pojawi się za kilkadziesiąt minut a Wy jeśli macie ochotę - komentujcie ;)

Buziaki , Aga :*